สนามกีฬาแห่งชาติแห่งใหม่ 新国立競技場

สนามกีฬาแห่งชาติแห่งใหม่นี้เป็นจุดศูนย์กลางความสนใจสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกและพาราลิมปิกโตเกียว โครงไม้ขัดกันที่มีลักษณะเฉพาะและการออกแบบได้ผสมผสานเทคนิคทางสถาปัตยกรรมของญี่ปุ่นโบราณและสมัยใหม่เข้าด้วยกัน และมีไม้จากต้นสนริวคิวและไม้ซีดาร์จำนวน 70,000 ลูกบาศก์ฟุต ซึ่งนำมาจากทั้ง 47 จังหวัดของประเทศญี่ปุ่นเพื่อเป็นเชิงสัญลักษณ์

สนามกีฬาขนาด 68,000 ที่นั่งซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากบริเวณภายนอกของศาลเจ้าเมจิจิงกูและภายในบริเวณที่มองเห็นได้จากตึกระฟ้าในชินจูกุ จะเป็นสถานที่จัดพิธีเปิดและปิดกีฬาโอลิมปิกและพาราลิมปิก รวมถึงกิจกรรมลู่และลาน และการแข่งขันฟุตบอลหลากหลายการแข่งขัน

สนามกีฬามูลค่า 157 พันล้านเยน (1.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ) เป็นผลงานร่วมกันระหว่างสถาปนิกผู้โด่งดังเค็งโงะ คุมะ, ไทเซ คอร์ปอเรชัน และอาซุสะ เซคเค

สนามกีฬาแห่งนี้อยู่ห่างจากสถานีโคคุริตสึ-เคียวกิโจบนรถไฟใต้ดินสายโทเอโอเอโดะเพียง 1 นาทีโดยการเดิน หรือ 5 นาทีจากสถานีเซนดากายะบนรถไฟสายชูโอโซบุ ซึ่งดำเนินการโดยบริษัท JR East หรือเดินเป็นเวลา 15 นาทีจากสถานีไกเอ็นมะเอะบนรถไฟใต้ดินสายกินซ่า

สนามกีฬาที่งดงามแห่งนี้สร้างขึ้นโดยพิจารณาถึงการใช้งานได้จริงและความมีสไตล์: ซึ่งเป็นโอกาสของประเทศญี่ปุ่นในการแสดงถึงเทคโนโลยีขั้นสูงและวิสัยทัศน์แห่งการออกแบบ องค์ประกอบไม้และการออกแบบอันเป็นเอกลักษณ์ของเค็งโงะ คุมะได้มอบสุนทรียะที่โดดเด่นอย่างยิ่งให้กับสนามกีฬาแห่งนี้ ที่นั่ง 3 ชั้นมีความลาดเอียงอย่างมาก ดังนั้นผู้คนที่นั่งอยู่บนที่นั่งบริเวณสูงยังคงสามารถรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของการแข่งขันในสนาม

โดยสำคัญที่สุด คุมะได้แก้ปัญหาข้อกังวลเกี่ยวกับอากาศร้อนในฤดูร้อนของโตเกียวโดยการสร้างโครงสร้างที่ออกแบบให้ลมสามารถพัดผ่านได้ ชายคาเป็นชั้นๆ เช่นเดียวกับที่พบในเจดีย์ญี่ปุ่นแบบโบราณได้ถูกปรับการใช้งานเพื่อ "คว้า" ลม และนำทางผ่านไปยังสนามกีฬาเพื่อควบคุมความร้อนและความชื้นสำหรับผู้ชมและนักกีฬา ระดับชั้นแบบลดหลั่นมีพืชพรรณอยู่เป็นจำนวนมาก และมีการออกแบบที่ได้รับการชื่นชมในวงกว้างสำหรับการใช้งานพืชพรรณอย่างชาญฉลาด

สนามกีฬาแห่งนี้ตั้งอยู่บนพื้นที่เดียวกับสนามกีฬาแห่งชาติดั้งเดิมซึ่งเคยจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนปีค.ศ.1964 การแข่งขันกีฬานี้เป็นการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกแรกที่จัดในทวีปเอเชีย และเป็นกีฬาโอลิมปิกครั้งแรกที่ถ่ายทอดสดในรูปแบบสีไปทั่วโลก (แม้ว่าจะเป็นบางส่วนก็ตาม) ลึกๆ แล้วสำหรับประเทศญี่ปุ่น การแข่งขันกีฬานี้เป็นสัญลักษณ์ของการสร้างชาติขึ้นมาอีกครั้งหลังจากการทำลายล้างของสงครามโลกครั้งที่ 2 และการเข้าร่วมชุมชนนานาชาติอีกครั้งของประเทศ จักรพรรดิฮิโรฮิโตะเปิดการแข่งขันกีฬาระยะเวลา 14 วันนี้อย่างเป็นทางการ

สนามกีฬานี้จัดการแข่งขันเอเชียนเกมส์และการแข่งขันกรีฑาชิงแชมป์โลกรวมถึงการแข่งขันฟุตบอลและรักบี้ทั้งในระดับประเทศและนานาชาติ นอกจากนี้ ยังเป็นสถานที่จัดคอนเสิร์ตของ เดอะ ทรี เทเนอร์ ในปีค.ศ.1996

แม้ว่าจะมีประวัติอันยาวนาน แต่สถานที่แห่งนี้ก็มีปัญหา สนามกีฬาแห่งนี้สามารถบรรจุผู้เข้าชมได้ไม่ถึง 60,000 ที่นั่ง และไม่มีหลังคาสำหรับผู้ชมส่วนใหญ่ อีกทั้งมีสภาพทรุดโทรมตามกาลเวลา ด้วยเหตุผลดังกล่าว รัฐบาลจึงได้ตัดสินใจรื้อถอนโครงสร้างเดิมและสร้างอาคารที่เป็นผลงานชิ้นและสิ่งอำนวยความสะดวกแบบล้ำสมัย—ซึ่งเหมาะสมสำหรับเมืองที่กำลังเสนอตัวจัดกีฬาโอลิมปิกปี 2020

ในเดือนพฤศจิกายนค.ศ.2012 รัฐบาลญี่ปุ่นได้ประกาศว่าสถาปนิกลูกครึ่งอังกฤษอิรัก ซาฮา ฮาดิดได้ชนะการแข่งขันการออกแบบสนามกีฬาแห่งใหม่นี้ด้วยแนวคิดยุคอวกาศอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ข้อกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายและสุนทรียะนี้ทำให้มีการระงับแผนการนี้ไป หลังจากนั้น สถาปนิกชาวญี่ปุ่น เค็งโงะ คุมะ ได้เข้ามาดูแลโครงการนี้ด้วยความร่วมมือกับบริษัทก่อสร้างไทเซ คอร์ปอเรชัน และอาซุสะ เซคเค

นักกีฬาที่เป็นตัวแทนของ 151 ประเทศจะเดินเข้าสู่สนามกีฬาขนาดความจุ 68,000 ที่นั่งนี้ระหว่างพิธีเปิดเพื่อเริ่มต้นการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก รอบคัดเลือกของการแข่งขันกรีฑาจะเป็นกิจกรรมในช่วงแรกเป็นส่วนใหญ่ และนำไปสู่การแข่งขันที่สำคัญที่สุดในปฏิทินการแข่งขันลู่และลาน—การแข่งวิ่ง 100 เมตรชายรอบสุดท้าย หลังจากพิธีปิด ผู้จัดงานมีเวลา 16 วันในการเตรียมสถานที่แห่งนี้สำหรับการแข่งขันกีฬาพาราลิมปิกซึ่งจะมีนักกีฬาประมาณ 4,400 คนเข้าร่วมแข่งขันในกีฬา 22 ประเภท

เมื่อการแข่งขันเหล่านี้เสร็จสิ้น สนามกีฬาแห่งนี้จะใช้สำหรับการแข่งขันฟุตบอลและรักบี้สำหรับทีมชาติญี่ปุ่น และการจัดรอบชิงชนะเลิศกีฬาชิงถ้วยภายในประเทศ สนามกีฬาแห่งนี้เป็นส่วนสำคัญของโตเกี่ยวในการเสนอชื่อเข้าร่วมการจัดการแข่งขันกีฬาภูมิภาคอื่นๆ ในอนาคต เช่น เอเชียนเกมส์หรือการแข่งขันกรีฑาแห่งเอเชีย นอกจากนี้ รัฐบาลยังได้ยืนยันว่าสนามกีฬาแห่งนี้จะใช้สำหรับกิจกรรมทางวัฒนธรรมอีกด้วย