เอาไว้ยิงใส่เรือสินค้าครับ จริงๆก็ยิงใส่เรือรบได้แหละ ออกแนว secondary weapon มากกว่า
ส่วนกลยุทธ์ที่เรืออูใช้ใน ww2 อย่าง wolfpack คือการประสานกองเรืออูเข้าโจมตีกองเรือสินค้าครับ

ในช่วงแรกเรืออูยังปฏิบัติการแบบเดี่ยวๆ อยู่เพราะเรือสินค้ายังไม่ได้รวมกลุ่มเป็นคอนวอย
เน้นดักยิงเรือที่ผ่านมาทีละลำในเขตที่เป็นช่องโหว่อยู่นอกพิสัยของเครื่องบินคุ้มกัน
แต่พออังกฤษเปลี่ยนไปใช้กลยุทธ์คอนวอย (เอาเรือสินค้ามารวมกันหลายๆ ลำแล้วส่งไปทีเดียวแล้วมีเรือพิฆาติคุ้มกัน ต่อให้โดนเรืออูยิงจมไป 2-3 ลำแต่อีกสิบกว่าลำที่เหลือจะรอดไปได้)
เยอรมันเลยเปลี่ยนแผน พอเรือดำน้ำลำนึงเจอกองเรือสินค้าจะยังไม่โจมตีทันที
แต่จะรายงานกลับไปที่กองบัญชาการที่ผบ.ทร. Karl Dönitz คุมอยู่นั่นแหละ
แล้วจากกองบัญชาการจะรวบรวมเรือดำน้ำที่อยู่แถวนั้นให้มาร่วมโจมตีโดยกองเรือดำน้ำจะรับคำสั่งจากกองบัญชาการโดยตรง (ผ่านเครื่องอีนิกมา)
บ่อยครั้งเรืออูจะโจมตีตอนกลางคืนโดยโผล่ขึ้นมาที่ผิวน้ำ แล้วใช้ปืนใหญ่ยิงโจมตีเพราะตอปิโดมีอยู่จำกัด



ซึ่งอังกฤษแก้ทางด้วยการแกะรหัสอีนิกมาและใช้เรดาห์กับโซน่าปฏิบัติการร่วมกัน (เรืออูอยู่ใต้น้ำก็ใช้โซน่าหา โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำก็ใช้เรดาห์)
ภายหลังอเมริกาเข้ามาแจมด้วยก็เน้นต่อเรือบรรทุกเครื่องบินคุ้มกัน (เรือบรรทุกเครื่องบินขนาดเล็กราคาถูกดัดแปลงจากเรือสินค้า)