โดยธรรมเนียมนั้นก่อนจะเริ่มแสดงละครนอกจะต้องมีการแสดงชุดเบิกโรงซึ่งการแสดงชุดเบิกโรงละครนอกนี้จะเป็นการเล่าประวัติโดยสังเขปผ่านทางท่ารำตามแบบนาฏศิลป์ไทย การแสดงละครนอกปรับปรุงมาจากการแสดงละครชาตรีในสมัยโบราณเรียกว่า “ละคร” เฉยๆ ไม่มีคำว่านอกเมื่อเกิดมีละครในขึ้นจึงได้เรียกชื่อว่าละครนอกหมายถึงละครที่ร้องเล่นกันของชาวบ้านโดยใช้ภาษาพูดแบบชาวบ้านด้วยความสนุกสนานตลกขบขัน สองแง่ สามง่าม ใช้ผู้ชายแสดงล้วนเหมือนละครชาตรีต่างกันตรงที่ละครชาตรีใช้ผู้แสดงเป็นผู้ชาย ๓ คนละครนอกจะมีจำนวนของผู้แสดงเท่ากับจำนวนตัวละครในเรื่องนั้นๆการแสดงละครนอกมีจุดประสงค์คือ แสดงให้ชาวบ้านดู ใช้ภาษาง่ายๆ ท่ารำไม่พิถีพิถันดำเนินเรื่องด้วยความรวดเร็ว สนุกสนาน และที่สำคัญนิยมแสดงเป็นตอนๆโดยเฉพาะตอนที่มีฉากวิวาทตึงตังระหว่างเมียหลวงกับ เมียน้อยต่อมาเริ่มใช้ผู้หญิงเข้ามาร่วมเล่นด้วยสมัยโบราณการแสดงละครนอกนิยมแสดงที่วัดหรือตามแหล่งชุมชนโดยนิยมเล่นเรื่องดังต่อไปนี้ มโนราห์ โม่งป่า โสวัต สุวรรณหงส์ สุวรรณศิลป์พระรถเสน สังข์ศิลป์ชัย ศิลป์สุริยวงศ์ พิกุลทอง โคบุตร การเกด สังข์ทอง ไชยเชษฐ์คาวี ไชยทัต พิมสวรรค์ แก้วหน้าม้า ไกรทอง ฯลฯ

Create Date : 22 เมษายน 2556
Last Update : 26 เมษายน 2556 22:39:15 น.		36 comments
Counter : 15888 Pageviews.
Share Tweet