“หลังจากมีลูก ฮาน่าจึงไปดูรถที่โชว์รูมย่านวิภาวดีกับสามีตั้งใจจะซื้อรถเอสยูวี รถครอบครัวแบบ 6-7 ที่นั่ง แต่พอเหลือบไปเจอ บีเทิลสีแดงคันนี้จอดอยู่ก็รู้สึกปิ๊งขึ้นมาทันที เรียกว่าสีแดงเด่นสะดุดตา ขนาดเล็ก ๆ กะทัดรัดน่ารักเหมาะกับฮาน่าที่ชอบขับรถเร็วและซิกแซ็กคล่องตัว จึงหันไปถามแฟนว่าเธอ ๆ ชอบไหม ปรากฏว่าเราชอบเหมือนกัน จากความคิดที่อยากได้รถครอบครัวก็หายไปทันที สุดท้ายได้เต่าสีแดงมาครอบครองถึงทุกวันนี้”
ฮาน่าบอกว่าเจ้าบีเทิลถูกโฉลกถูกชะตาตรงสีแดง โดยเฉพาะเมื่อเข้าลานจอดรถรับรองไม่หลงไม่ต้องหา แถมยังมีคนเมตตาจอดหลบให้เราไปก่อน อีกทั้งเป็นสีที่ดูปลอดภัย ขับดึก ๆ เห็นชัดดี ซึ่งก่อนหน้านี้คุณแม่สามีแนะให้ซื้อรถสีแดงแทน โดยรถของคุณแม่ที่อังกฤษก็ใช้รถแบบเดียวคนละรุ่นแต่สีแดงเหมือนกัน
ส่วนเลขทะเบียน 369 นั้นใช้กับรถคันเก่ามาก่อนแต่งงาน และบังเอิญวันนึงฮาน่าขับรถเข้ามาบ้านจักรพงษ์ เลขที่บ้าน 396 รู้สึกเซอร์ไพร้ส์เพราะแค่สลับตัวเลขนิดเดียวเท่านั้นเองราวฟ้าลิขิต หลังจากได้มาก็สลับกันใช้กับสามีที่ชอบขับไปรับส่งลูก ๆ ทุกเช้าที่โรงเรียนย่านเจริญกรุง เพราะคล่องตัวดี ด้านสิ่งของในรถมีทั้งเก้าอี้สนาม โดยเฉพาะแว่นตา หมวกที่ขาดไม่ได้ต้องใส่เวลาไปรับลูก ๆ เพราะคุณแม่หัวร้อนกลัวแดดมาก ๆ
ตั้งแต่ใช้มาไอ้แดง (เป็นชื่อรถที่ชอบเรียก) มีปัญหาระบบไฟฟ้า เช่นอยู่ดี ๆ ไฟก็โชว์ขึ้นมา พอนำเข้าศูนย์ไฟดับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันดีคืนดีก็โชว์ขึ้นมาอีก นอกจากนั้นไม่มีอะไรจุกจิก อย่างไรก็ตามฮาน่ากับสามีเคยมีความคิดอยากได้รถสปอร์ต แต่ตัดใจขายคันนี้ไม่ได้สักที เพราะไอ้แดงมันน่ารัก สะดุดตา แถมอยู่ด้วยกันมานานยิ่งทำใจทิ้งไม่ลงคิดว่าให้มันต้องอยู่ไปจนรุ่นลูก ๆ มาขับ เพราะรถเต่าอยู่ได้นานภาพลักษณ์เป็นรถคลาสสิกอยู่แล้ว
เมื่อถามถึงรถในฝันฮาน่าบอกว่าน่าจะเป็นเจ้าบีเทิลนี่แหละ เพราะตั้งแต่สมัยเรียนที่บ้านซื้อโฟล์กเต่าสีงาช้าง เกียร์กระปุกต่อจากเพื่อนคุณแม่ให้ใช้ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย รู้สึกชอบ เพราะเต่าดูน่ารักตลอด คิดว่าเก็บไปเรื่อย ๆ คงได้เป็นรถคลาสสิกในที่สุด….
