bloggang.com mainmenu search
{afp}
“เฮ้ย! แดนตื่นๆ เราไปเล่นเตะบอลแถวลานวัดกันเถอะ วันนี้เพื่อนๆ เพียบเลยว่ะ”

แดดยามสายวันเสาร์-อาทิตย์ จะจัดจ้านเพียงใด ก็คงสู้เสียงเรียกร้องหัวใจเด็กหนุ่มเลือดสุพรรณบุรีแท้ๆ ที่ชื่อ “แดน-วรเวช ดานุวงศ์” ไม่ได้

ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ นอกจากการเล่นสูง-ต่ำปีนต้นไม้ใหญ่ หรือกระโดดตูมตามในคลองหลังวัดแล้ว เด็กชาย “แดน” ในวัยซนจะมีนัดสำคัญคือเค้ามักจะนัดดับก๊วนเพื่อนซี้ไปดวลแข้ง ณ สนามบอลข้างดงกล้วยแถวบ้าน หรือไม่ก็สนามหน้าศาลากลางเป็นประจำ และแทบจะเป็นกิจวัตรไปแล้วก็ว่าได้ นอกจากจะมีบางครั้งที่เจ้าตัวติดธุระจริงๆ ถึงจะยอมพลาด

จากช่วงสาย ตะวันคล้อยเคลื่อนเข้าสู่ช่วงแดดร่มลมตก แต่ชั่วโมงทองของ “ ด.ช. แดน” สุดแสนทะโมนก็ยังไม่หมดสิ้นเสียที เขาและเพื่อนต่างก็พากันวิ่งฝ่าอากาศที่ร้อนตับแลบ คลุกฝุ่นขัดแข้งขัดขาแย่งเจ้าลูกกลมๆ ในสนามแห่งนั้นกันอย่างเมามัน “แดน” สารภาพว่าชั่วโมงนั้นเขาหลงรักกีฬาฟุตบอลเข้าอย่างจัง และรักมากกว่ากีฬาทุกชนิดก็ว่าได้

"แดน" เล่าให้ฟังว่า "ตั้งแต่จำความได้ผมก็อยู่กับลูกฟุตบอลกลมๆนี่แหละครับ ไม่รู้นะ ผมชอบมองไปยังสนามกว้างที่ปูพรมไปด้วยพื้นหญ้าสีเขียวๆ เต็มไปหมด ตัดสลับเป็นลายขวางซึ่งมองดูแล้วมันให้ความรู้สึกที่ดีมากๆเลยล่ะครับ

ความคิดของผมในตอนนั้น ผมขอแค่โอกาสที่จะให้รองเท้าสตั๊ดที่ผมอดออมและเก็บเงินจากค่าขนมของผมเพื่อซื้อมันมาได้มีโอกาสเหยียบลงพื้นหญ้าในสนามของนัดสำคัญๆ สักครั้งในชีวิตผมก็ดีใจแล้วครับ

ดังนั้นผมจึงซุ่มซ้อมฟุตบอลอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ชนิดที่ว่ากันว่าเห็นลูกฟุตบอลเป็นไม่ได้ จะต้องลงไปเล่นกันเลยทีเดียว ขนาดว่าผมเคยโดดเรียนเพื่อจะเตะบอลก็มีครับ
สุดท้ายก็โดนอาจารย์ทำโทษไปตามระเบียบ คือเราเคยนั่งหน้าห้องไง แล้ววันหนึ่งเราเกิดหายไปเฉยเลย อาจารย์เลยตามหา พอมาเจอะ ก็โดนเลย นั่นแหละเด็ดสุดของผมแล้ว”


โดนตีก้นแค่เพี๊ยะเดียว ถ้าเทียบกับแผลฟกช้ำตามร่างกายที่ “ด.ช. แดน” หอบหิ้วกลับบ้านทุกวัน คงเทียบกันไม่ได้ แต่ท้ายที่สุดด้วยความเพียรพยายามเต็มร้อย หรือเกินกว่าร้อยก็ได้

ตำแหน่ง “ปีกซ้าย” ทีมฟุตบอลของโรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย จ.สุพรรณบุรี ก็กลายเป็นของ “แดน” อย่างที่เคยฝันไว้ ก่อนที่ต่อมาหนุ่มแก้มบุ๋มจะยอมขวนสตั๊ด สลัดเสื้อทีมนักกีฬาโรงเรียน มาทุ่มเทให้กับการขับกล่อมทำนองเสนาะจนกลายเป็นแชมป์ระดับประเทศ

“ผมคิดว่าเราเริ่มต้นช้าไปกับฟุตบอล เพราะซ้อมเป็นจริงเป็นจังก็ต่อเมื่อตอนที่ผมอายุ 11 ปีแล้ว แต่สำหรับการอ่านทำนองเสนาะ ผมอ่านมาตั้งแต่เด็ก เพราะคุณแม่เป็นครูภาษาไทย ท่านปลูกฝังให้ผมรักการอ่านมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จ้ำจี้จ้ำไขทุกวันเลย ทำให้ผมชอบการอ่านกลอนมากๆ
ตอนนั้นผมคิดว่าทำให้ดีที่สุดก็คงพอแล้ว แต่พอได้ไปประกวดระดับประเทศ ผมก็สามารถคว้ารางวัลชนะเลิศมาได้ ซึ่งนั่นคือความภาคภูมิใจของผม และพ่อ-แม่เป็นอย่างมากครับ”


เมื่อรู้อะไรคือเป้าหมายของชีวิต “แดน” ก็เริ่มเดินตามรอยฝันของตัวเอง โดยสมัครเข้าร่วมวงโยธวาทิตของโรงเรียน ตระเวนหาประสบการณ์ไปตามเวทีต่างๆ ทั้งร้องเพลงลูกทุ่ง เพลงไทยสากล และอ่านทำนองเสนาะ ใช้เสียงทุ้ม นุ่ม ลึก กวาดรางวัลมากองเต็มตู้
จากดาวเด่นประจำโรงเรียนชื่อดังของ จ.สุพรรณบุรี ครอบครัวของ “แดน” ตัดสินใจส่งลูกชายคนเล็กออกเผชิญโลกกว้าง ประชันความสามารถกับคนเก่งระดับประเทศ ด้วยการจูงมือ “แดน” มาสมัครเรียนต่อชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียน บดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) แล้วก็เป็นไปตามคาด “ด.ช. แดน” ฝ่าด่านอรหันต์ พกอาเสียงเหน่อๆกับความฉลาดรอบทิศ พิชิตเก้าอี้นักเรียนมัธยมของโรงเรียนบดินทรเดชาฯ มาได้สำเร็จ
แต่เรื่องลับไปกว่านั้นคือ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ “ด.ช. แดน” บุกเข้ากรุงเทพฯ เมื่อสมัยจบประถม 6 มาหมาดๆ “ด.ช. แดน” เคยสอบติดโรงเรียนบดินทรเดชาฯมาแล้วหนหนึ่ง แต่เพราะเป็นหนุ่มขี้อ้อน ติดพ่อ-แม่ ชีวิตนี้ไม่เคยอยู่ไกลบ้านเกิน 50 กิโลเมตร อาการโฮมซิกส์จึงถามหาตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน เขากลายเป็นเด็กคนเดียวที่ร้องฟูมฟายอยากกลับบ้าน ไปๆมาๆ คุณครูเลยใจอ่อนให้ “แดน” กลับมาใช้ชีวิตไอ้หนุ่มภูธรที่บ้านเกิด จ.สุพรรณบุรี เหมือนเดิม
เมื่อมาอยู่ที่โรงเรียนบดินทรเดชาฯ ผลงานการเรียนของ “แดน” ยังนำโด่งไม่มีตก แถมกิจกรรมก็ไม่เคยขาด แต่สิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามาในช่วงวัยรุ่นก็คือ ความรักในเสียงดนตรี “แดน” มีความคิดที่จะตั้งวงดนตรีกับเพื่อนๆ โดยได้หัดซ้อมกีตาร์ เล่นคีย์บอร์ด โดยไม่ลืมการร้องเพลง และขับกล่อมทำนองเสนาะ


“ผมเริ่มรู้สึกอยากร้องเพลงมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนที่อยู่ชั้นประถมก็ถูกเรียกขึ้นเวทีให้ไปร้องเพลง หลังจากนั้นก็เลยรู้ว่าตัวเองชอบ มันเริ่มซึมซับเข้าไปเรื่อยๆ จนมารู้สึกตัวอีกทีก็คิดว่าชีวิตนี้ขาดมันไม่ได้แล้วล่ะ ดังนั้นเส้นทางไหนที่ผมจะไปถึงฝั่งฝันได้ ผมก็จะทำสุดความสามารถ”

ด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น ณ วันนี้หนุ่มสุพรรณเสียงหวาน “แดน-วรเวช ดานุวงศ์” ได้กลายมาเป็นนักร้องแถวหน้าของวงการเพลงไทยอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่กว่าที่ “แดน” จะก้าวมาเป็นสมาชิกคนหนึ่งใน “ดีทูบี” ได้ เขาต้องฝ่าฟันอุปสรรค เจอะมรสุมโหมกระหน่ำอะไรบ้าง เจอกันครั้งต่อไป นะจ๊ะ


Create Date :29 สิงหาคม 2549 Last Update :30 สิงหาคม 2549 0:00:31 น. Counter : Pageviews. Comments :115